မေန႔တစ္ေန႔က လိုပဲျဖစ္သည္။ အို မဟုတ္ အခုနကေလးလို၊ ဒါလည္းမဟုတ္ေသးဟု ထင္ပါသည္၊ လက္ရွိ အခ်ိန္ အတိုင္း လို႔ ဆိုက ပိုျပီးေတာ့ မွန္မလားပါပဲ၊ ဒါကေတာ့တျခားမဟုတ္၊ စက္တင္ဘာ ။
“စက္” ေသနတ္မ်ား၏ ေမာင္း
“တင္”သံမ်ားအဆံုး
“ဘာ” သာတရားကို ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳသူ သံဃာေတာ္ မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ လူထုမ်ား၊ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ လမ္းမေပၚမွာအတံုးအရုံး။ ေက်ာင္းသခၤန္းမ်ား တဝုန္းဝုန္း။ စက္တင္ဘာ။
၂ဝဝ၇ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ(၁၅)ရက္ေန့မွစ၍ ျမွင့္တင္လိုက္ေသာစစ္အစိုးရ၏ ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏွုန္းေၾကာင့္ အျခား အေျခခံ စားေသာက္ကုန္မ်ားအားလံုး လကမာၻသြားဒံုးပ်ံမ်ား ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားမရွိ၊ ခံစား ရရွိသည့္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကလည္း လြန္စြာနည္းပါး။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတဦးခ်င္းစီ၏ သဘာဝရပိုင္ခြင့္ မ်ားကို အသံုးခ်လ်ွက္ ကုန္ေစ်းႏွုန္း က်ဆင္းေရးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၏။
ထိုဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုသူမ်ားကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးနိွပ္စက္လိုက္၏။ ျပည္သူလူထု၏ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းကို သံဃာေတာ္မ်ား လ်စ္လ်ဴရွဳမေနနိုင္္ေတာ့။ ေဖာက္ျပန္မိုက္ရုိင္းေသာ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကိုမဆို ဆက္ဆံမႈ ျဖတ္ေတာက္ ရသည့္ က်င့္စဥ္တစ္ခု သံဃာေတာ္မ်ား၌ ရွိသည္။ ထိုအစဥ္အလာ က်င့္ထံုးကို ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံ ေဆာင္ျခင္းဟု ေခၚသည္။ ေထရဝါဒ ဗုဒၾၶြသာသနာတြင္ ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္ႏိုင္သည့္ အမႈ (၈)မႈရွိသည္။ ထိုအမႈတို႔မွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို မေထမဲ့ျမင္ ျပဳျခင္း၊ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား မရရွိေအာင္ အားထုတ္ျခင္း၊ သီတင္းသံုးစရာ ေနရာ မရုွိေအာင္ ျပဳလုပ္္ျခင္း၊ အတင္းအဓမၼ လူဝတ္လဲခိုင္းျခင္း၊ သံဃာကို ဆဲေရးတိုင္းထြာႏွိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ သံဃာ ခ်င္းအခ်င္း စိတ္ဝမ္းကြဲေအာင္ ျပဳလုပ္ ေသြးထိုးျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုျပစ္မႈ မ်ားအား က်ဴးလြန္သူမ်ားကို မည္သူပင္ျဖစ္ေစ၊ သံဃာ ေတာ္မ်ားက ဆက္ဆံမႈမျပဳဘဲ ဝိုင္းပယ္ျခင္းအမႈ ျပဳႏိုင္ၾကပါသည္။
စစ္အစိုးရသည္ ေဖာ္ျပပါလိုက္နာအပ္သည့္ က်င့္ထံုး (၈)ခုစလံုးကို ခ်ဳိးေဖာက္လိုက္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ မ်ားက စစ္အာဏာပိုင္မ်ားအေပၚ ပတၱနိကၠဇၨန ကံေဆာင္လိုက္ၾကသည္။ ပစၥည္းေလးပါး အလွဴရွင္ ျပည္သူ လူထုဘက္မွ ရပ္တည္ကာ လမ္းမမ်ားေပၚသို႔ထြက္၍ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔ခဲ့ၾက၏။ ျပည္သူလူထု ကလည္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းၾကသည့္ သံဃာ ေတာ္မ်ားကို လက္ခ်င္းခ်ိတ္တြဲကာ ကာကြယ္ေပး ျခင္း၊ ဆြမ္းႏွင့္ ေရခ်မ္းကပ္လွဴျခင္း ျပဳခဲ့ၾကသည္။
“လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ”
“ဥပါဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေဝး ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ”
“ဒို႔ေမတၱာစြမ္း ကမာၻလႊမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ”
အစရွိသည့္ ၿငိမ့္ေျငာင္းသာယာေသာ ေမတၱာပို႔သံမ်ားၾကားထဲသို႔ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္ က ေသနက္သံမ်ား။ ျမန္မာျပည္သူလူထုႏွင့္ တကမာၻလံုးရွိ လူသားမ်ား၏ အသဲထဲမွာ ေလးေလးနက္နက္ စြဲထင္ခဲ့သည္က ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး။ လူမ်ိဳးစံု ဘာသာစံုတို႔၏ အသိအျမင္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္ခဲ့ရသည္က ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ။
ယခု ထုိစက္တင္ဘာႏွင့္ ထုိေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမ်ားသည္ (၂)ႏွစ္တိတိ ျပည့္ခဲ့ျပီ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ ေခါင္း ေဆာင္ႀကီး မဟတၱမဂႏၵီေျပာခဲ့သည့္ စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။ သူက မတရားလုပ္ျပီး ဖိႏွိပ္ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္တာကို နည္းသံုးနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုနည္းမ်ားမွာ
(၁) မတရားတာကို ၿငိ္မ္ခံျပီး ေရွာင္ေျပးတဲ့နည္း၊ အဲ့ဒီ နည္းက သူရဲေဘာေၾကာင္တယ္။
(၂) လက္နက္ကိုင္ၿပီး ခုခံေတာ္လွန္တဲ့နည္း၊ ေရွာင္ေျပးတဲ့နည္းထက္ ပိုေကာင္းတယ္။
(၃) အၾကမ္းမဖက္ဘဲ အႏုနည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္တဲ့နည္း၊ ဒါကေတာ့ သတၱိအေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဟူ၍ ျဖစ္ေလ သည္။
စက္တင္ဘာေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၾကသူအားလံုး၊ က်ဆံုးခဲ့ၾကသူ အားလံုးသည္ အမွန္တရား အတြက္ သတၱိအေျပာင္ေျမာက္ဆံုး လူသားမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (၂)ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္သည့္ ယေန႔တြင္ အမွန္တရား ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔က ဂုဏ္ယူစြာ အေလးျပဳလုိက္ၾကပါ၏။
ရဲေခါင္မဲေမာင္
အမွန္တရားဂ်ာနယ္ ေဆာင္းပါး
ကၽြန္ေစာ္နံ ျပန္လိုက္ဦး
သခင္ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္“ငါတို႔ဟာ အခိုက္အတံ့ အခါတြင္ အဆင္မသင့္၍ အဂၤလိပ္တို႔၏ ကၽြန္မ်ားျဖစ္ေနၾကေသာ္ လည္း မ်ိုးရိုး ဇာတိက ကၽြန္ေတြမဟုတ္ဘူး သခင္ေတြသာ ျဖစ္သည္။ သခင္ဆိုတာ ေနလည္း ရဲရဲေနသည္။ ေသလည္းရဲရဲ ေသသည္။ ေနာက္ဆံုး စက္တိုင္ကို တက္ရေတာင္ လက္ခေမာင္း ခတ္တက္သည္။ ဝမ္းဝဖို႔ ကိစၥေလး တစ္ခုအတြက္ ဘယ္သူ႔ အလိုကိုမွ် လိုက္ၿပီး ဟုတ္ပါ့ဘုရား မွန္ပါ့ဘုရား မေျပာဘူး။ ဟုတ္သည္ထင္လွ်င္ ဟုတ္သည္။ မဟုတ္ဘူး ထင္လွ်င္ မဟုတ္ဘူးလို႔ မကြယ္မေထာက္ ရဲရဲႀကီး ေျပာတတ္သည္။ ကၽြန္မ်ား ကမူ ထိုသို႔ မွန္သည့္ အတိုင္း မေျပာဝံ့ ။ကၽြန္မ်ားတြင္ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵမရွိ ။ သူတို႔ သခင္ ၏ အလိုဆႏၵကို သူတို႔ အလိုဆႏၵဟု သေဘာထားသည္။ ”အထက္ပါစာပိုဒ္မွာ သခင္ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းကို စတင္ တီထြင္ေသာ သခင္ဘေသာင္း ၏ တို႔ဗမာ သီခ်င္း အေပၚ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
သခင္ဆိုေသာ စကားလံုး၏အစ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႔နယ္ ဝကၠေသး ရြာေလးကစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ရြာအနီးက ဆတ္သြား ရြာသူ တေယာက္ဟာ အဂၤလိပ္ နယ္ပိုင္ဝန္ေထာက္ တေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်တဲ့ အခါ မိဘေတြက သမက္ကို သခင္ႀကီး သခင္ႀကီးလို႔ မိုးမႊန္ေအာင္ ေခၚၾကတာကို ဆတ္သြားတက္ ေစ်းဝယ္ ေစ်းေရာင္းၾကတဲ့ ဝကၠေသး ရြာသူ ရြာသားေတြက ၾကားတဲ့အခါ နားၾကားျပင္းကပ္ လြန္းလို႔ အရြဲ႕တိုက္ၿပီး ကိုယ့္ရြာသားခ်င္း သခင္တပ္ေခၚၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ က ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ကိုယ့္အမည္မွာ သခင္လို႔ တပ္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ၾကတယ္။
သခင္အစ ဝကၠေသးကလို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြ ကၽြန္စိတ္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္၊ ကၽြန္ဘဝကို စက္ဆုတ္ေအာင္ တကယ္ စတင္ႀကိဳးစားခဲ့သူကေတာ့ သခင္ဘေသာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ မွာေတာ့ သခင္အစ သခင္ဘေသာင္းကလို႔ သာ ေမာ္ကြန္းထိုးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သခင္အေခၚအေဝၚ ေပၚေပါက္လာပံု ၁။ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ထီးနန္းနဲ႔ ေနခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တယ္။
၂။ျမန္မာ လူထုဟာ ျမန္မာႏိုုင္ငံရဲ႕ မူလပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္တယ္။
၃။အဂၤလိပ္လူမ်ိုး ဘုရင္ခံ၊ အေရးပိုင္၊ ၿမိဳ႕ပိုင္ စတာေတြက လခစားေတြ တနည္းေျပာရရင္ အခြန္ေပးေဆာင္ ေနရတဲ့ လူထုရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပး ရမယ့္ ျပည္သူ႔အေစခံ (Government Servant) ေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ထိုေၾကာင့္ အခြန္ ထမ္း ျပည္သူေတြသာ အရွင္သခင္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ သခင္ဘေသာင္း ဟာ သူ႔ ကိုယ္သူ သခင္လို႔ အမည္တပ္ခဲ့ၿပီး သူနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္တူသူ ေတြကိုလည္း စည္းရံုးခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီ စုစည္းမႈကေန ဒို႔ဗမာ အစည္းအရံုးႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ၊ အဲဒီအစည္းအရံုး ႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အထိ ဦးေဆာင္မႈ ေပးခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ပင္ သူ႕ကိုယ္ သူ သခင္ေအာင္ဆန္းဟု အမည္တပ္ကာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးရသည္ အထိ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္ကို အမ်ား အသိပင္ ျဖစ္ပါ သည္။
သခင္စိတ္ဓါတ္ သခင္အက်င့္ ဒို႔ဗမာ အစည္းအရံုးႀကီး စတင္တည္ေထာင္လို႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ေၾကျငာခ်က္ တခုတြင္
“ လိမၼာ သည္ ဆိုျခင္းမွာ သူရဲေဘာနည္းျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ေသြးမရွိျခင္း၊ သတၱိနည္းျခင္း၊ ဒူးတုန္ျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း၊ အေမႏွင့္ ငါမာလွ်င္ ၿပီးေရာ ဆိုေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွ မွတ္တတ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အိမ္ကိုမွ အိမ္မွတ္တတ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အက်ိဳး စီးပြါး တစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ျခင္း၊ ေရွ႕လာမည့္ ေဘးကို စည္းလံုး၍ ခုခံ ရမွန္း မသိျခင္း ျဖစ္ပါမူ။ အို …အခ်င္းတို႔ ၊ ငါတို႔သည္ မလိမၼာလိုပါ ၊ မိုက္သာမိုက္ လိုပါ၏။ ငါတို႔အား မိုက္ခြင့္ကို ျပဳၾကပါကုန္။ ငါတို႔ မိုက္ပါရေစ” ဟု ေဖၚျပခဲ့ပါသည္။
သခင္တို႔၏ ခရီးစဥ္သည္လည္း ပန္းခင္းလမ္း မဟုတ္ခဲ့ပါ။ အုပ္စိုးေနသူမ်ား၏ အညွိဳးထား ဖိႏွိပ္မႈ အမ်ိုးမ်ိဳးကို ခါးစည္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသလို ကၽြန္စိတ္ရွိသူမ်ား၏ တိုက္ခိုက္ရံႈခ်မႈ၊ ပူးေပါင္း ဖိႏွိပ္မႈ၊ ကၽြန္ဘဝတြင္ အခြင့္အေရး မ်ားစြာရေနသူတို႔၏ တိုက္ခိုက္မႈ၊ ကၽြန္ျဖစ္ေနရျခင္းကို မသိနားမလည္သူမ်ား၏ ဆန္႔က်င္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ ၾကရပါသည္။ ထို႔အတူ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အယူအဆဟုထင္ျမင္ေသာ သူမ်ား၏ ေလွာင္ေျပာင္မႈမ်ား ကိုပါ ရင္ဆိုင္ခဲ့ ရပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ မိရင္း ဘရင္းမ်ားႏွင့္ပင္ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရေသာ အျဖစ္မ်ား ပင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း သခင္မ်ားသည္ ကၽြန္မခံလိုေသာ သခင္ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ရဲဝန္႕စြာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရပါသည္။ ထိုရဲဝန္႔ခိုင္မာ ျပတ္သားေသာ စိတ္ဓါတ္တို႔သည္ပင္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ စစ္ကၽြန္ျပဳေရးသို႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္မွ အာဏာသိ္မ္းခဲ့ခ်ိန္မွ စ၍ အရပ္ဘက္အေရးပါေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အားလံုးကို စစ္ဗိုလ္မ်ားက အဓၶမ သိမ္းယူခဲ့ၾကသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ အေယာင္ျပ လမ္းစဥ္ ပါတီ၏ ထိပ္ပိုင္းႏွင့္ အရပ္ဘက္ တာဝန္ႀကီးမ်ား အားလံုးကို အရပ္ဝတ္ စစ္သားမ်ားျဖင့္ အစားထိုးခဲ့ရာမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာမ်ားအေပၚ သာယာလာေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သည္ အာဏာကို အၿမဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ရန္ အမ်ဳိးမ်ိဳး ႀကိဳးစားလာခဲ့ၾကသည္။ အက်င့္ ပ်က္ ျခစားမႈ အမ်ဳိးမ်ိဳးတို႔သည္လည္း ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆိုးရြားစြာ အစျပဳလာခဲ့သည္။ အဆိုး ဆံုးမွာ တိုင္းျပည္အတြက္ လြန္စြာ အေရးႀကီးေသာ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ကိုပါ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ လႊမ္းမိုးခဲ့ရာ တရားဥပေဒ အေပၚမွ လူသားမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။
၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေၾကာင့္ မဆလ အေရၿခံဳံ စစ္ပါတီႀကီး ျပဳတ္က်ခဲ့ ရေသာ္ လည္း ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵႏွင့္ဆန္႔က်င္ကာ စစ္အာဏာသိမ္း ခဲ့ၾကျပန္သည္။ ထိုမွတဖန္ ထာဝရ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ နည္းလမ္းရွာခဲ့ၾကၿပီး စစ္ကၽြန္ျပဳေရး Road Map ၇ခ်က္ ကို ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို Road Map ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တတ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိန္ ဆြဲေရးႏွင့္ အလံုးစံု စစ္ကၽြန္ျပဳေရးသာ ျဖစ္သည္။
Road Map ၏ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ ၈၈ အေရးအခင္းႀကီးေၾကာင့္ စစ္အာဏာသိမ္းကာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့ရ ေသာ္ လည္း ထင္သလို မျဖစ္ပဲ NLD မွ အျပတ္အသတ္ ႏိုင္သြားသည့္အခါ အာဏာလႊဲ မေပးရ ေရးအတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ အခ်ိန္ဆြဲရာတြင္ အျပေကာင္းေအာင္ လမ္းၾကာင္းတခု အေနျဖင့္ Road Map ကို ေဖၚထုတ္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ၁၄ႏွစ္ၾကာေအာင္ အခ်ိန္ ဆြဲခဲ့သည့္ ထိုဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒတြင္ တိုင္းျပည္အား စစ္တပ္မွ အၿမဲခ်ဳပ္ကိုင္ ကၽြန္ျပဳႏိုင္ရန္ အခ်က္အလက္မ်ားကို စနစ္တက် ထည့္သြင္း ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ။ လူေပါင္း သန္းခ်ီ ေသၾက ပ်က္စီးခဲ့ရသည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ၿပီး တပါတ္အၾကာတြင္ မဲလိမ္ကာ အတည္ျပဳ ခဲ့သည္။
ထိုအေျခခံ ဥပေဒအရ လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ ယူနီေဖါင္းဝတ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အရပ္ဝတ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တရားမဝင္ အာဏာသိမ္း စစ္အစိုးရ အျဖစ္မွ တရားဝင္ အစိုးရအျဖစ္ မ်က္လွည့္ျပကာ တိုင္းျပည္ကို စစ္ကၽြန္ျပဳေတာ့မည္ ျဖစ္ သည္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ရိုက္ခတ္မႈမ်ား အဂၤလိပ္ေခတ္ ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ကာလကို ျပန္သတိရစရာပင္ ျဖစ္သည္။
“ေငြငါးေထာင္ အစာ ဒုလႅဘရယ္ေၾကာင့္ ျပည္အားေတာင္ မျဖဳန္သပရယ္လို႔ မဟာသူပုန္ ထခဲ့တဲ့ အေရးတတ္ေတြ အေမႊးခပ္ရွည္ရွည္ရယ္ႏွင့္ အမိုက္ဝါသနာကိုး။ (အရီးစိမ္း ႀကီးရယ္) ေခြး အငတ္ မေျပ တေျပေတြမွာျဖင့္ ကိုက္စရာ အရိုး” လို႔ အဲဒီအခ်ိန္ ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေရးခဲ့တဲ့
“ေခြးဠီကာ” ကို ၾကားေယာင္ မိပါတယ္။ ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္မဝင္သင့္ ကေန အျငင္းပြါးခဲ့ၾကရာက ဂ်ီစီဘီေအ အသင္းႀကီး အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ကြဲေတာ့တာပါပဲ။ အဂၤလိပ္က ၅၀၀၀ စား၊ ၄၀၀၀ စားက စလို႔ ၅၀၀စား၊ ၂၅၀ စား စသည္ျဖင့္ အရိုး အသီးသီး ခ်ေပးလိုက္တဲ့ အခါ ကြဲၾကပံုကို ဆရာႀကီးက ရင္နာနာ နဲ႔ ေခြးဠီကာႀကီးကို ေရးခဲ့ပါတယ္။
အခုဟာက ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒဆိုတာေတာင္ မထြက္ေသး၊ ဘာေပးမယ္ ညာေပးမယ္မွ မသိရေသးပဲေတာင္ ဟန္ေရးျပင္ေနၾကတာေတြဟာ အရိုးေတာင္မွ မေတြ႕ရေသးပဲ၊ အနံေလး နဲနဲ ရရံုနဲ႕ သြားရည္ တျမွားျမွား က်ေနတာနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ အခြင့္အေရးေလး နဲနဲရတာနဲ႔ ကၽြန္ေသြးျပၾကတဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ့ သမိုင္းမွာ အကြဲအၿပဲေတြ အမ်ား ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ ပုဂိၢဳလ္စြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲေတြေၾကာင့္ ကြဲၾကၿပဲၾကတာေတြလဲ အမ်ား ႀကီးပါ။ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာ့ သမိုင္းရဲ႕ အရွက္ရစရာ အမဲစက္ႀကီး ေတြပါပဲ။ ဒီထက္မက ဆိုးတာတခုက မိမိကိုယ္တိုင္ အျမွီးျပတ္တာကို မရွက္မေၾကာက္ လွသလို ဟန္ေရးျပ သူမ်ားေတြပါ အျမီွးျပတ္ၾကေအာင္ ေသြးေဆာင္ စည္းရံုးေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလိုေျပာရရင္ျဖင့္ အရိုးကိုက္ခ်င္တာျဖင့္ အျမင္ေကာင္းေအာင္ အေၾကာင္းေတြ ျပမေနပဲ ၊ ေျပးသာကိုက္လိုက္ပါလို႔ ေျပာခ်င္တာပါပဲ။ သူမ်ားေတြလဲ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးေပါ့။
ကၽြန္ေစာ္နံျပန္လိုက္ပါဦးသူ႔ကိုယ္သူ အေနာ္ရထာ ဝင္စားတယ္လို႔ ရႈးႏွမ္းစြာ ထင္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရႈး မွဴးႀကီး သန္းေရႊကေတာ့ အာဏာလႊဲ မေပးရေရး၊ စစ္ဘုရင္ႀကီးဘဝနဲ႔ အေနာ္ရထာ အိမ္မက္ႀကီး ဆက္မက္ဖို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတနဲ႔ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြ၊ တိုင္းျပည္မွာ မတရား အျမတ္ ထုတ္ စီးပြါးေရး လုပ္ခြင့္ေတြနဲ႔ ကမာၻ႕ ႏိုင္ငံ အသီးသီးကို စည္းရံုးေနပါၿပီ။ လူသား က်င့္ဝတ္ ကို မေစာင့္စည္းႏိုင္တဲ့၊ လူကို လူလို တန္ဘိုးထားရမွန္း မသိတဲ့ ႏိုင္ငံ အခ်ိဳ႕လဲ သူတို႕ဘက္ပါ ေကာင္းပါႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။
ဘုရင္ရႈးရႈးဖို႔ဆိုတာ အရႈးဘံုေျမွာက္ေပးမယ့္ ငယ္ကၽြန္ႀကီးငယ္ မ်ားစြာလဲ ထပ္လိုေန ပါေသး တယ္။ အဲဒီအတြက္လဲ အရိုးႀကီးငယ္ မ်ားစြာ အဆင္သင့္ ျပင္ထားၿပီးေလာက္ပါၿပီ။ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီေခတ္ကထက္ ေခတ္မွီစြာ ကားပါမစ္၊ ဖုန္း၊ ေျမကြက္ စတာေတြ အျပင္ သူတို႔ကို မထိခိုက္ရင္ ျပည္သူလူထုေတြကို အႏိုင္က်င့္ ဖိႏွိပ္ခြင့္ အေရးေတြ စတာေတြလဲ ပါႏိုင္ပါ တယ္။ အခု အနံေလး ေပးထားေပမယ့္ မၾကာခင္မွာ သူတို႔ စိတ္တိုင္းက် ေရးဆြဲထား တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြနဲ႔ အတူ ထုတ္ေဖၚျပလာ ပါလိမ့္မယ္။
ျပန္ၾကမယ္ဆို အထုတ္ျပင္ ျပန္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘယ္လိုပဲ အေၾကာင္းျပျပ တခ်ိန္က်ရင္ သမိုင္းအမွန္ ေပၚလာမွာပါ။ ကိုလိုနီေခတ္တုန္းက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ရာထူးေနာက္ လိုက္ၾကသူေတြဟာ အဲဒီ အခ်ိန္က သူတို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ရင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ၊ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ သူတိ္ု႔ဟာ အာဏာရႈး သူေတြ ၊ တိုင္းျပည္ကို သစၥာေဖါက္ခဲ့ သူေတြအျဖစ္ သမိုင္းေရး ခံေနရပါၿပီ။
ခြဲေရးတြဲေရး တရားပြဲ တခုမွာ ခြဲေရး တြဲေရးႏွင့္ပါတ္သက္ၿပီး သခင္ဘေသာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့တာ တခုကို တင္ျပလိုပါသည္။ “ခြဲေရးျဖစ္ေစ၊ တြဲေရးျဖစ္ေစ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ေအာက္ ခံခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္နဲ႔ ဒါသ စကားလံုး ျခား နားေသာ္္လည္း တစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္သလို ကၽြန္ဟာ ကၽြန္ပဲျဖစ္ တယ္။ ဒီခြဲေရး တြဲေရး ျပႆနာရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရက သူရဲ႕ ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ ေအာက္မွာေနမလား၊ ညာဘက္ ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေနမလားလို႔ ေမးတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ သခင္ေတြ သေဘာ ကို ေျပာရရင္ သတိုးမင္းဖ်ားက နာမည္ေက်ာ္ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပားကို ဖမ္းမိေတာ့ “ေမာင္မင္းကို သံလွ်က္နဲ႔ ခုတ္သတ္တာႀကိဳက္လား၊ လွံနဲ႔ ထိုးသတ္တာႀကိဳက္ လား ေမးေတာ့ ငတက္ျပားက “ငါ့အႀကိဳက္ေျပာရရင္ သံလွ်က္ေရာ လံွပါ ဘယ္ဟာမွ မႀကိဳက္။ အသင္မင္းႀကီးရဲ႕ မိဘုရားေခါင္ႀကီး ေစာဥမၼာကိုသာ ႀကိဳက္တယ္” လို႔ ေျပာခဲ့ သလို ခြဲေရးလဲ မႀကိဳက္၊ တြဲေရးလဲမႀကိဳက္ အဂၤလိပ္ နယ္ခ်ဲ႕ေအာက္က လံုးဝ လြတ္ေျမာက္ေရးကိုသာ ႀကိဳက္ ပါတယ္လို႔ ရဲရဲေတာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဘူးပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာကလည္း ထိုသို႔ တထပ္တည္း ျဖစ္ပါတယ္။
“တရားမဝင္ အာဏာ သိမ္းထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကိုလဲ မႀကိဳက္၊ တရားဝင္ စစ္ကၽြန္ျပဳမယ့္ ယူနီေဖါင္းခၽြတ္ အာဏာရွင္ ေတြကိုလဲ မႀကိဳက္။ စစ္မွန္၍ တရားမွ်တေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ကိုသာ ႀကိဳက္ပါတယ္။” အျမင္မတူလို႕ ရတာေလး ယူခ်င္သူေတြကို စကားတခြန္း ပါးလိုက္ခ်င္တာ ကေတာ့
“ကၽြန္ေစာ္နံ ခံလိုက္ပါဦး (သို႔မဟုတ္) ကၽြန္ေစာ္နံ ျပန္လိုက္ပါဦး” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သမိုင္းက စကားေျပာပါ လိမ့္မည္။
D-Wave
ကိုးကား- ဒို႔ဗမာ အစည္းအရံုးသမိုင္း။ -တင္ေမာင္သန္း၏ သခင္စိတ္ဓါတ္ သခင္အက်င့္ ေဆာင္းပါး။
.pdf.jpg)
